We willen in het Mercatorhuis elkaar steunen bij moeilijke casussen, zoals bv bij suïcidedreiging, pogingen, agressie, of andere situaties waarbij je als hulpverlener erg bezorgd bent of zelf met lastige gevoelens worstelt. Voor onszelf zorgen is immers de belangrijkste voorwaarde om voor onze cliënten te kunnen zorgen. Dit is ook belangrijk om burn-out te vermijden. Daarom gaan we op zoek naar manieren om elkaar hier meer in te ontmoeten en steunen, zowel op vraag als structureel. Ontmoeten van elkaar helpt om ons thuis te voelen in het team en ons kwetsbaar op te stellen naar elkaar. We creërden meer mogelijkheden om ad hoc in overleg te gaan met elkaar.

Hoe doen we dat? We doen al jaren maandelijks een intervisie, waarbij elke therapeut een casus kan inbrengen. Daarnaast zijn we nu ook gestart met korte intervisiemomenten tussendoor, wanneer iemand er nood aan heeft. We zijn begonnen met het in kaart brengen in welke situaties het goed zou zijn om contact op te nemen om steun te vragen. Dit om de drempel te verlagen om steun te vragen, niet om iemand te verplichten. Zodat we kunnen voelen dat we er niet alleen voor staan, dat moeilijke casussen een gedeelde verantwoordelijkheid zijn. Zodat de reflex om steun te zoeken de standaard wordt en niet iets wat iemand moet vragen.

De bedoeling van intervisie is steeds steun en zelf nieuwe ideeën ontdekken, niet zozeer adviezen of kennis doorgeven.