Even een blik op mijn binnenkant en hoe ik bij Het Mercatorhuis ben terechtgekomen. Sinds 2007 werk ik op de kinder- en jeugdpsychiatrie als psychiatrisch verpleegkundige in het Opstapteam. Mijn eerste individuele begeleiding zal ik echter nooit vergeten.

Op een ochtend stelde ik aan D. de vraag om op een 'wit leeg blad' te noteren wie hij was, wat hij graag deed en waar hij voor stond. Kortom, zijn interesses en binnenwereld. Ik beloofde hem om even later terug te komen. Ik was vastbesloten om het goed te doen en hem vooruit te helpen. Toen ik terug op zijn kamer kwam zag ik enkel een leeg wit blad op zijn bureau liggen en hoorde ik hem huilen . Hij lag heel kwetsbaar, in zijn onderbroek, onder zijn bureau . Ik ben geduldig bij hem gaan zitten beseffend hoeveel ik van hem gevraagd had. Hij gaf aan zich te voelen zoals het lege witte blad dat ik aan hem gegeven had: leeg. Hij voelde niets, hij leefde niet. Ik voelde mijn eigen onmacht en tekortkomingen omdat ik besefte dat ik als mens nooit zou kunnen ervaren wat de andere echt voelt. Woorden schieten hierin te kort.

Ik heb er toen voor gekozen om een ervaringsgerichte, vierjarige creatieve therapie opleiding te volgen. Ik wou voelen hoe het voor cliënten is om jezelf bloot te geven aan een vreemde en ervaarde het belang van vertrouwen, tijd en oordeel-vrij zijn.

Dit is nu mijn 5de jaar als zelfstandige therapeute en ik ben blij dat ik deel kan uitmaken van de groepspraktijk ‘Het Mercatorhuis’ . Het geeft me de kans om samen te werken met enthousiaste collega’s en onze ervaringen te delen.

Marian Van Brussel